Darüşşafaka sınavına girmeme ailece karar verildi
1943 Bartın doğumluyum. İlk okula kayıt olmaya gittiğimizde babamın çok samimi arkadaşı olan müdürün ‘çocuk çok çelimsiz, arkadaşları arasında ezilir, seneye başlasın’ demesiyle tahsil hayatım boyunca akranlarımı sürekli bir yıl geriden izledim.
İlk okul beşinci sınıftayken babam vefat etti. Darüşşafaka Lise 2 öğrencisi olan akrabam Mete Mutlu’nun öneri ve ısrarı üzerine daha önce fazla bilgimiz olmayan Darüşşafaka sınavına girmeme ailece karar verildi (1955 yılı İngilizce eğitimin ilk yılıydı okulda).
Dönemimizde çok karizmatik öğretmenlerimiz ve yöneticilerimiz vardı.
Bu vesile ile ilk defa İstanbul’a gelmiş oldum. 7 Eylül’de yapılması gereken sınavlar 6/7 Eylül olayları nedeniyle ertelenmek zorunda kalındı, çünkü ilan edilen örfi idare (sıkıyönetim) nedeniyle çok az öğrenci okula ulaşabilmişti. Olaylar başladığında Rum vatandaşlarımızın yoğun olarak yaşadığı Yenikapı Langa semtindeki amcamların evinde kalıyordum. 4-5 metre ilerimizdeki kilise ateşe verildi, Rum vatandaşların evleri yağma edildi. Biz olayı lokal zannediyorduk, meğerse İstanbul’un bir çok yerinde vahşet ve yağma yaşanıyormuş. İstanbul’a üç gün önce ilk defa gelen bir çocuk olarak büyük bir korku ve dehşete kapılmıştım o gece.
İlkokul ve Darüşşafaka’da oldukça başarılı bir öğrenci idim (üniversitede o kadar değil, sebebi gençlik halleri ve aşağıda değineceğim öğrenci birliği faaliyetleri :). Özellikle ilgi duyduğum dersler matematik, mantık, felsefe, İngilizce, Türkçe ve tarih idi. Dönemimizde çok karizmatik öğretmenlerimiz (Tahir Nejat Gencan, Niyazi Akşit, Lebit İsfendiyaroğlu, Gönül Soysallıoğlu, Nazıma Antel, Kemal Zeren …) ve yöneticilerimiz (Hakkı Bicioğlu, İbrahim Çokaytar …) vardı.
basketbol maçı 0-0 sonuçlandı !
Darüşşafaka’da pingpong, voleybol, futbol ve basketbol oynadım. Daha başarılı olduklarım pingpong ve basketbol idi. İki yıl yıldız ve bir yıl genç basketbol takımında oynadım. 1959-60 sezonunda yıldız takımlar İstanbul şampiyonu olduk (Atilla Erten antrenörümüzdü). Boyum yeterince uzamadığından lisanslı basketbolu bırakmak zorunda kaldım. Halen DSK üyesiyim, bir dönem de yöneticilik yaptım.
Daçka ile ilgili anılarımdan dört tanesini paylaşmak istiyorum:
1. Okula girdiğimiz ilk sene hazırlık A ve B sınıfları arasındaki ilk basketbol maçı 0-0 sonuçlandı !
2. Orta 1’de iken sınıflar arası pingpong turnuvasında Lise 2’de olan Nedret Uyguç abiyi yendiğimde ‘bacak kadar’ çocuğa yenilmeyi hazmedememiş ve çok çok sinirlenmişti.
3. 1959-60 sezonunda (1 yıl hata olabilir) Darüşşafaka basketbol takımı, Avrupa şampiyonasında İsrail’de Hapoel’e 1 sayı ile yenildiğinden buradaki rövanşı en az 2 farkla alması gerekiyordu.Maçın bitiş düdüğüyle birlikte faul kazandık, skor berabere idi, dolayısıyla tur atlamamız için ikisini de sayıya çevirmemiz, uzatmaya götürmek için birini atmamız gerekiyordu. Aşırı stresli olduğu net bir şekilde belli olan Nedret abi ikisini de attı ve hepimiz uçarak salona atladık, çünkü çok ileri bir tura geçilmişti. O takım (Nedret, Haşim, Dursun, Metin, Nedim) unutulamaz. Bugünkü basketbolculardan fazla hayranlık duyduğum yok, çünkü her yıl takım değiştiriyorlar ve aidiyet duygusu oluşamıyor. DAÇKA dışında BJK’liyim.
4. Spor ve Sergi Sarayı’nın balkon ücreti daha düşük olduğundan oraya giriyor, ancak saha çok uzakta kaldığından altı uçurum olan kalaslara basarak aşırı tehlikeli bir şekilde alt kata iniyorduk (bir daha asla!).
1984 yılında briç Türkiye şampiyonu olduk.
1962’de Darüşşafaka’dan mezun olunca ODTÜ kimya mühendisliği bölümüne girdim. 1964-65 yılında Öğrenci Birliği yönetim kurulu üyeliğine, 65-66 yılında başkanlığına seçildim (Öğrenci Birliğini Sosyalist Grup olarak kazandık ve yönettik). Öğrenci birliğindeki çalışmalar çok zaman aldığından ancak 1969 yılında mezun olabildim.
İş hayatım kısa süreli birkaç işin dışında 28 yıl (3 yılı Polonya’da) Ünilever’de geçti ve 2000 yılında üst kademe yöneticisi olarak emekli oldum. Hem ODTÜ’deki hem de Ünilever’deki yöneticilik görevlerinde oldukça başarılı, sevilip sayılan bir yönetici olduğumu düşünüyorum ve bunun önde gelen nedeninin Darüşşafaka’da aldığımız rasyonel düşünme disipline, paylaşma ve dayanışmaya dayalı kültürüne bağlı olduğunu biliyorum.
İlgi alanlarım arasında briç çok önemli bir yer tutuyor. 1984 yılında Türkiye şampiyonu olduk. 2000, 2002 ve 2004 yıllarında takım olarak Avrupa şampiyonalarında ve olimpiyatlarda ülkemizi temsil ettik.
Diğer ilgi alanlarım arasında okumak, seyahat, spor yapmak, tiyatro ve sinemayı sayabilirim.
16 yıldır emekliyim, hiç sıkılmıyorum ve hobi ve ilgi alanı olanların sıkılacağını düşünemiyorum.
